اینترانت ( Intranet ) چیست ؟

اینترانت یک شبکه اطلاع رسانی داخلی ، مربوط به یک سازمان ( درون سازمانی ) یا مجموعه خاص که به صورت منطقی   یا فیزیکی از اینترنت جدا می باشد . این شبکه ها معمولا ترکیبی از شبکه های LAN و WAN هستند ( مبتنی بر بستر شبکه محلی و پرسرعت می باشد ) . اینترانت ها ممکن است در نقاطی به اینترنت متصل باشند یا هیچ نقطه اتصالی به آنها نداشته باشند .

استراتژی های اینترانت

استراتژی اینترانت در کسب و کار الکترونیک به مفهوم بکارگیری اینترانت و سخت افزار و نرم افزار مربوطه برای فراهم آوردن یک یا چند هدف سازمانی است . اینترانت شبکه‌ای با دستیبابی محدود است که در درون سازمان مورد استفاده قرار می‌گیرد . اینترانت همان مفاهیم و تکنولوژ ی‌های اینترنت و www  را مورد استفاده قرار می‌دهد . این مفاهیم عبارتند از : مرورگرهای وب و سرورهایی که از پروتکل‌های  ftp  ، HTML  ، TCP/IP  و پست الکترونیک استفاده می‌نمایند .

نقش اینترانت ها

به طور کلی ، اینترانت‌ها برای چهار نوع برنامه مورد استفاده قرار می‌گیرند :

1 ـ  ارتباطات و مشارکت

            ـ  ارسال ودریافت پست الکترونیک ، نمابرها ، پست صوتی و پیجینگ

            ـ  اتاق‌های بحث و گفتگو

            ـ  کنفرانس صوتی و تصویری

            ـ  جلسات مجازی تیم‌ها

2 ـ  نشر وب

          ـ  توسعه و نشر اسناد چند رسانه‌ای هایپرلینک ( Hyperlink ) نظیر :

           v راهنماهای خط مشی

          v کاتالوگ‌های محصول

          v ترسیمات فنی

3 ـ  عملیات و مدیریت کسب و کار

          ـ  پردازش سفارش

          ـ  کنترل موجودی

          ـ  سیستم‌های اطلاعات مدیریت

          ـ  دسترسی به پایگاه داده‌ها

4 ـ  مدیریت پورتال اینترنت

مدیریت متمرکز همه عملکردهای شبکه شامل سرورها ، کلاینت‌ها ، امنیت ، دایرکتوری‌ها و ترافیک

 فراهم آوردن امکان دسترسی کاربران به انواع برنامه‌های داخلی و خارجی کسب و کار

 یکپارچه سازی تکنولوژی‌های مختلف

 مزایای بکارگیری اینترانت  

1 ـ  کاهش هزینه‌های چاپ ، توزیع و کاغذ

2 ـ  سهولت کاربرد ( به آموزش تخصصی نیاز ندارد ) 

3 ـ  ارزانی کاربرد ( یک بار نصب و راه اندازی می‌شود )

4 ـ  بیشتر پروتکل شبکه ( TCP/IP ) ، پروتکل سند ( HTML ) و پروتکل انتقال فایل ( ftp )  راه اندازی شده اند و برای همه پلات فرم‌ها مناسب می‌باشند .

5 ـ  می‌تواند در کل سازمان مورد استفاده قرار گیرد

6 ـ  هزینه آموزش کارمندان را کاهش می‌دهد

7 ـ  هزینه فروش و بازاریابی را کاهش می‌دهد

8 ـ  هزینه حسابداری را کاهش می‌دهد

9 ـ  سهولت دستیابی به نتایج در شرکتی یکپارچه تر با مشارکت بهتر و بهره ‌ورتر کارکنان

محدودیتهای اینترانت

1 ـ  یک تکنولوژی تکاملی است و به ارتقاء نیاز دارد و با مشکلات ناسازگاری نرم افزاری روبروست

2 ـ  گونه‌های امنیتی آن ناکافی است

3 ـ  ناکافی بودن کارآیی مدیریت سیستم و پشتیبانی ضعیف از کاربر

4 ـ  بعضی از رسانه‌ها نظیر تصویر کند عمل می کند

5 ـ  نگهداری محتوا  زمانبر است

6 ـ  شاید بعضی از کارکنان بر روی میز کارشان کامپیوتر شخصی نداشته باشند 

برای کسب اطلاعات بیشتر  با بخش فروش شرکت تماس حاصل فرمایید.

 

اينترانت چيست؟


اينترانت شبكه‌اي رايانه‌اي است كه از زبان مشترك ارتباطي شبكه جهاني اينترنت براي تبادل داده‌ها استفاده مي‌كند.

اينترانت شبكه‌اي رايانه‌اي است كه از زبان مشترك ارتباطي شبكه جهاني اينترنت براي تبادل داده‌ها استفاده مي‌كند و تمام خدمات اينترنت، از جمله پست الكترونيكي، تار جهان‌گستر، انتقال فايل (FTP)، گروه‌هاي خبري و تله كنفرانس را در شبكه‌اي اختصاصي براي استفاده‌كنندگان مشخص آن شبكه ارائه مي‌دهد و لزومآ به اينترنت متصل نيست. تفاوت اساسي ميان شبكه اينترانت و ساير شبكه‌ها در آن است كه اين شبكه بر اساس پروتكل‌هاي اينترنت نظير TCP/IP و HTTP شكل مي‌گيرد.


هدف اصلي از نصب اينترانت‌ها تسهيل ارتباطات و به اشتراك گذاشتن منابع - اعم از سخت‌افزاري - است؛ كه به اشتراك گذاشتن منابع اطلاعاتي نقش عمده‌اي در اين نظام دارد.

تاريخچه:

اينترانت خود تاريخچه‌اي مستقل ندارد، زيرا يكي از دستاوردهاي اينترنت به‌شمار مي‌رود و در واقع چند سالي پس از آنكه اينترنت پا به عرصه جهاني گذاشت، اينترانت و اكسترانت نيز پديد آمد.

در ايران، از اواسط سال 1374 كه نرم‌افزار سيستم عامل شبكه (NT SERVER) شركت رايانه‌اي نت اسكيپ (Netscape) وارد كشور شد، به سبب سهولت نصب اينترانت‌ها بر روي اين سيستم عامل شبكه، نصب اينترانت‌ها آغاز گرديد و از آن زمان تاكنون، اين جريان در دنيا و ايران رشد فزاينده‌اي داشته است. به‌طور مثال، وزارت كشاورزي ايران در همان سال توانست از خدمات شبكه اينترنت استفاده كند.

كاربردها. اطلاع‌رساني، ارتباطات، بازاريابي و فروش، آموزش از راه دور، كار از راه دور، تصميم‌گيري بهينه مديريت بانكداري و اقتصاد و كار و كاريابي، كاربردهاي اصلي اينترانت‌ها هستند. در زمينه اطلاع‌رساني با توجه به قابليت چند رسانه‌اي‌ها و ارائه اطلاعات روزآمد، مي‌توان به ارائه اطلاعات در زمينه‌هاي مختلف از جمله نشريات، اطلاعيه‌ها، بخشنامه‌ها، پرونده‌هاي كاري، اطلاعات تخصصي، اطلاعات مشتريان، رقبا و كاربران، اخبار، و جز آن اشاره كرد. ارائه الكترونيكي اين اطلاعات خود موجب كاهش استفاده از كاغذ مي‌شود و در نهايت كاهش هزينه و زمان را براي شركت‌ها به دنبال خواهد داشت. از اين روش مي‌توان براي توزيع اطلاعات به‌دست آمده از اينترنت استفاده كرد.

در زمينه ارتباطات، اينترانت‌ها باعث تسهيل ارتباطات ميان اعضاي يك سازمان با مشتريان و رقبا و سازمان‌هاي بيروني خواهند شد كه به‌طور نمونه مي‌توان به جمع‌آوري نظرات، شكايات، و آگاه كردن مديران از مسائل را نام برد؛ يا ارتباط افراد هم انديشه در موضوعات خاص كه خود باعث ايجاد نوآوري‌ها، خلاقيت‌ها، و ابتكارها در زمينه‌هاي مختلف مي‌شود.

در زمينه بازاريابي و فروش مي‌توان تبليغات جهت معرفي محصولات، در نهايت سفارش از مشتري، دريافت پيشنهادات و انتقادات از مشتري، انجام و پيگيري عمليات فروش، ارائه خدمات پس از فروش، انجام هماهنگي‌هاي لازم با مشتري و گزارش پيشرفت سفارش به مشتري و به‌طور كلي فروش از راه دور را نام برد.

اينترنت چگونه كار مي‌كند؟

اينترنت پديده‌اي است كه زندگي بدون آن براي بسياري از انسان‌ها، ديگر غيرقابل تحمل و حتي غيرممكن است.

همه ما بااينترنت سر و كار داريم. اما اينترنت چگونه كار مي‌كند؟ چه اجزايي دارد و مهم‌تر اين كه به چه كسي تعلق دارد؟ به سروري كه از طريق آن وارد دنياي مجازي وب مي‌شويم؟ به ما كه كاربران آن هستيم؟

در واقع هيچكدام. چون اينترنت نه به ما كه به هيچ كس ديگري تعلق ندارد.

اينترنت مجموعه‌اي جهاني از شبكه‌هاي بزرگ و كوچك است كه به هم پيوسته‌اند و نام اينترنت (شبكه‌هاي در هم تنيده) از همين مجموعه گرفته شده است.

اينترنت كارش را سال 1969 با چهار هسته يا سيستم كامپيوتري ميزبان شروع كرد اما امروز ميليون‌ها مورد از آنها در سراسر جهان وجود دارند.

البته اين كه گفته مي‌شود اينترنت صاحب ندارد بدان معنا نيست كه هيچ كس بر آن نظارت ندارد. يك موسسه غيرانتفاعي به نام انجمن اينترنت (Internet Society) كه در سال 1992 تشكيل شده است مسئول نظارت بر آن است و مراقب است كه پروتكل‌ها و قوانيني كه در مورد اينترنت تصويب شده‌اند، در سراسر جهان اجرا شوند.[آشنايي با آيكان]

تسلسل شبكه‌ها

هر كامپيوتري كه به اينترنت وصل است - از جمله كامپيوتري كه با آن اين گزارش را مي‌خوانيد- بخشي از يك شبكه است. شما كه در خانه با يك مودم به يك موسسه ارائه دهنده سرويس‌هاي اينترنتي (ISP) وصل مي‌شويد؛ در محل كار بخشي از يك شبكه محلي هستيد و بيشتر مواقع باز هم از طريق مودم به يك ISP و از آن به اينترنت وصل مي‌شويد و يا اينكه ...

به هر حال اين كه از چه طريق به اينترنت وصل شويد مهم نيست، مهم اين است كه با اتصال به اينترنت، بخشي از دنياي شبكه‌ها مي‌شويد. بسياري از شركت‌هاي ارتباطاتي بزرگ بك‌بُن‌هاي (ستون فقرات) اختصاصي خودشان را دارند كه مناطق زيادي را به هم وصل مي‌كنند.

معمولا اين شركت‌ها در هر منطقه يك نقطه حضور (POP) دارند. POP جايي است كه كاربران محلي با استفاده از مودم و تلفن يا خطوط ارتباطي مشخصي به شبكه شركت وصل مي‌شوند. نكته جالب اين است كه در هيچ شبكه‌‌اي مرجع كنترل كننده‌اي وجود ندارد و به جاي آن چند شبكه سطح بالا وجود دارند كه از طريق نقاط دسترسي شبكه (NAP) به هم متصل مي‌شوند.

نمونه شبكه‌اي

براي درك اين پروسه به اين مثال توجه كنيد:

شركت A يك ISP بزرگ است. اين شركت در هر شهر بزرگي يك نقطه حضور (POP) دارد. اين POP ها قفسه‌هاي پر از مودم‌ هستند كه مشتريان ISP با تلفن به آنها متصل مي‌شوند. شركت A خطوطي از جنس فيبر نوري را از شركت مخابرات اجاره كرده است تا به وسيله آنها نقاط حضورش را به هم متصل كند.

حالاشركت B را در نظر بگيريد. اين شركت از چند ISP كوچك‌تر تشكيل شده است و در هر شهر بزرگ ساختمان‌هايي دارد كه ISPهاي آن ماشين‌هاي ارائه دهنده خود را در آنها مستقر كرده‌اند. اين شركت آن قدر بزرگ است كه خودش با استفاده از خطوط فيبر نوري خودش‌ ساختمان‌هايش را به هم متصل كرده است و در واقع ISP هايي كه زير نظر اين شركت كار مي‌كنند از اين طريق به هم وصل شده‌اند.

در اين ساختار تمام مشتريان شركت A مي‌توانند با هم ارتباط داشته باشند و تمام مشتريان شركت B با هم در ارتباط هستند. اما هيچ كدام از مشتريان شركت A نمي‌تواند با مشتريان شركت B ارتباط داشته باشد.

براي رفع اين مشكل دو شركت توافق مي‌كنند با NAPها در شهرهاي مختلف ارتباط قرار كنند و انتقال داده‌ها بين مشتريان دو شركت در شهر هاي مختلف از طريق نقاط دسترسي شبكه انجام مي‌گيرد. تحت اين شرايط تمام كامپيوترهايي كه به اينترنت وصل مي‌شوند با هم ارتباط خواهند داشت.